اماما حرمت ایران تو بودی
تمام روح این سامان تو بودی
ز چشمم سیل اشک سرخ جاری است
دلم سرشار از ابر بهاری است
***************************
گل رفت و شمیم خوشش اینجاست هنوز
بلبل به هوای گل چه شیداست هنوز
رفتی زجهان اگر چه ای روح خدا
لیکن علم مهر تو بر پاست هنوز
***************************
تا از تن تبدار زمین روح خدا رفت
بالندگی از همت عنقایی ما رفت
آن ابر که گل هم قدم بارش او بود
سیراب نکرده عطش دشت، چرا رفت؟
***************************
با آمدنت بهار دل پیدا شد
بلبل به نوا آمد و گلها وا شد
ای کاش که رفتنت نمی دیدم من
با رفتن تو قیامتی بر پا شد
***************************
دل به عشق اش داده ام دلداده ام
بَهراین دل، دل فکاری گریه کن
می رسد خرداد و داد از یاد او
کی توانم بردباری، گریه کن
***************************
افسوس که نو بهارآخر گردید
آن باغ پر از شکوفه پر پر گردید
اندوه، اندوه از فراق آن گل
کز بوی خوشش جهان معطر گردید