ای درود آفرینش بر تو و بر شوهرت
وی سلام الله بر دامان زهرا پرورت
در مقام زن ولی مردانگی قانون توست
تا قیامت هر کجا مؤمن بوَد، ممنون توست
***************************
برای مادر ایمان سزاست گریه کنیم
و با سرشک امامان سزاست گریه کنیم
وفات حضرت خدیجه(س) تسلیت باد
***************************
مادر مرو که فاطمه ات زار و مضطر است
هجر تو قاتل من غمدیده دختر است
غصه مخور به حال پدر چونکه بعد تو
زهرای کوچک توبرایش چو مادر است
***************************
همت سر تسلیم به دیوار تو سوده
پیش از تو زنی لب به شهادت نگشوده
تو در دل سختی به پیمبر گرویدی
هر بار بلا را به سر و دوش کشیدی
***************************
گشت عام الحزن بر ختم رسل، سال غمت
شد روان از دیده‌اش بر چهره اشک ماتمت
ای در امواج بلاها با محمّد رهسپر
در هجوم سنگ‌ها جان محمّد را سپر
***************************
تو به اسلام مادری کردی
تو به توحید یاوری کردی
عصمت از دامنت چنان جوشید
که به مریم برابری کردی
***************************
پس از وصیت ام الائمه پیغمبر
خدیجه را به عبایش ز خود مقدم داشت
در آن دمی که کفن از بهشت آوردند
هوای رحلت او روضه محرم داشت
***************************

کرد در ماه خدا روح تو پرواز از بدن
گشت مهمان در جوار قرب حی ذوالمنن
بود سال رحلتت سال غم و رنج و محن
جامه ختم رسالت شد بر اندامت کفن
***************************
تویى که ثروت خود بى دریغ بخشیدى
به همسرى که مقامش به حق بود والا
چو گشت معتکف کوه نور، همسر تو
توئى که بوده اى چشم انتظار راه حرا
***************************
سلام ما به تو باد اى خدیجه کبرى
نخست همسر خوش طینت رسول خدا
هزار رحمت حق بر روان پاک تو باد
درود ما به تو باد، به جنت الماوى
***************************
بر محمّد از همه زن‌ های عالم خوب‌ تر
مصطفی را سوز داغت ماند عمری بر جگر
بارها زین غصه چشم سید بطحا گریست
بلکه در شام زفاف حیدر و زهرا گریست
***************************
چشم از خدیجه بر نمی دارد پیمبر
خون جگر از دیده می بارد پیمبر
***************************
ما به تو گریان، تو را لب در جنان پر خنده باد
همچو جان در قلب یاران خاطراتت زنده باد
شوکت و جاه و جلال و عزتت پاینده باد
منطقت تا حشر بر بوجهل‌ ها کوبنده باد
***************************
اى بهترین مادر گرامى، همسر عشق
هستى خود دادى به راه رهبر عشق
اى گرمى کاشانه احمد خدیجه
اى سفره دار خانه احمد خدیجه
***************************
اى قبله حاجات مولاتى خدیجه
اى مادر سادات مولاتى خدیجه
اى آنکه نور عشق لبخند تو باشد
زهرا نماید فخر فرزند تو باشد
***************************
تو رمز پیروزى ختم المرسلینى
در هر دو عالم حتم دارم بهترینى
تو نور بخش دین میان عالمینى
در کربلا تو ذکر لبهاى حسینى
***************************
با علی همگام در احیای قرآن بوده‌ای
پیشتر از بعثت احمد مسلمان بوده‌ای
مؤمنین از چون تو مادر تا قیامت سرفراز
مسلمین آرند بر خاک درت روی نیاز
***************************
این سه اصل آمد از اول باعث ترویج دین
هست تو، خُلق نبی، تیغ امیرالمؤمنین
از تمام هست خود یکسر فشاندی آستین
راستی این است در اسلام، دین راستین
***************************
امشب خدیجه می رود از خانه ی وحی
تاریک شد در ماتمش کاشانه ی وحی
چشم از خدیجه بر نمی دارد پیمبر
خون جگر از دیده می بارد پیمبر
***************************
بردباری، صبر، دینداری همه مرهون توست
هر که از اسلام دارد بهره‌ای، مدیون توست
مصطفی ز آغاز، یاری جز تو و حیدر نداشت
در مقام و منزلت مانند تو همسر نداشت
***************************
چه بانویی که خدایش سلام می فرمود
که نامه عملش مُهر مِهر خاتم داشت
یگانه بانوی مردی که از عدالت خود
تمام عالم و آدم به زیر پرچم داشت
***************************
هنوز عطرِ تو مادر به جسمِ من جاریست
هنوز زخمِ نبودن به سینه‌ ام کاریست
ز مصحف مددت یک ورق به جا مانده
میان آن در و دیوار لحظه‌ ی یاریست
***************************
بوی عطر عصمت مریم دهد پیراهنت
نقش لبخند نبی در یا محمّد گفتنت
کیست تا مثل تو بانو کُفو طاهایش کنند؟
کفو طاها، مادر ام ابیهاش کنند؟
***************************
قنوت امشب زهرا فقط شده مادر
به روی سینه مادر نهاده سر، کوثر
الهی مادر یاسم غریب می میرد
غریب بود و غریبانه جان دهد آخر
***************************
پیغمبر را نکو همسر، خدیجه
عزیز قلب پیغمبر، خدیجه
یقین باشد پس از زهرا و زینب
بود از هر زنی برتر، خدیجه
***************************
سلام بر تو بانوی چشمه ‏های روان، مادر مهربان شریعت، همسایه دیوار به دیوار آسمان، خدیجه بزرگ
***************************
خدیجه یعنی کاشانه ایمان در تنگنای دوران، پروازش تلخ‌ ترین حقیقتی است که امشب گلوی عالم را خواهد فشرد.
***************************
رحمت خدا بر خدیجه(س) باد که شاخه ‏های بی‏ پناه رسالت، بر ریشه ‏های مقتدرش پیوند خورده بودند.